- Land: Italië
- Recept:Linguini, garnalen en amandelen
- Vis: Diepzeegarnaal (mediterraan)
Elke vis die we uit de zee halen, is een voedingsbron minder in de toekomst. We moeten niet alleen lokale en seizoensvis gebruiken, maar ook een keuze maken over de manier waarop vis wordt gevangen. Ik kies vissers die er alles aan doen om in beperkte hoeveelheden en met selectieve technieken volwassen vis van de juiste maat te vangen.
Over de chef-kok
Pas halverwege haar rechtenstudie werd Antonia Klugmann verliefd op koken. Haar eerste 4 jaar in deze business heeft ze stage gelopen waar ze maar kon. Helaas werd haar leertijd onderbroken na een ernstig auto-ongeluk, waardoor ze bijna een jaar aan huis gekluisterd was.
Tijdens haar herstel begon Antonia haar eigen moestuin en kreeg ze een nieuw gevonden respect voor de ingrediënten. Ze begreep dat wat ze het leukste vond, het creatieve proces was. In 2006 opende ze haar eerste restaurant en haar droom om chef-kok te worden, werd werkelijkheid.
Na vijf jaar ervaring, die haar sterkte in haar wens om een creatieve kookstijl te presenteren waarmee ze landelijke bekendheid kreeg, ging ze op zoek naar een nieuwe locatie om een project te ontwikkelen dat haar stijl echt zou tonen.
Ze ontdekte een prachtige plek op het platteland in de Collio-regio: een molen uit de 17e eeuw omgeven door wijngaarden en een rivier - Judrio - gelegen op slechts 1,6 km van de Sloveense grens. Een multicultureel gebied waar verschillende volkeren, ondanks politiek en oorlogen, eeuwenlang met elkaar zijn blijven communiceren en samenwerken.
Het duurde 4 jaar om L'Argine a Vencò te bouwen; een modern gebouw - grenzend aan de oude molen - met grote ramen die uitkijken op de tuin en de wijngaarden. Het restaurant opende zijn deuren in 2014 en ontving enkele maanden later de eerste Michelin-ster.
De gerechten vieren het omliggende gebied; niet per se om tradities nieuw leven in te blazen, maar om lokale ingrediënten te gebruiken en de beste technieken aan te wenden om hun essentie te respecteren. De Engelse vertaling van 'L'Argine a Vencò' is 'De rivieroever (of de riviergrens) van Vencò'. Het verwijst ook naar de grens tussen Italië en Slovenië, op minder dan anderhalve kilometer van het restaurant. In Vencò, zoals overal, is een grens niet alleen het einde van iets, maar ook het begin van iets anders.